تصویر و حق کپی : مریم دهقان
آخرین خورشیدگرفتگی دهه‌ی ۸۰ ( هجری شمسی ) در روز چهاردهم دیماه ۱۳۸۹ به صورت جزئی از تمام ایران دیده شد. این گرفت چهاردهمین گرفت از ۷۲ گرفت دوره ۱۵۱ ساروسی است. دروهٔ تناوب و بازگشت کسوف با چرخهٔ ساروسی است که یک دورهٔ آن تقریباً ۶۵۸۵.۳ روز یا ۱۸ سال و ۱۱ روز و ۸ ساعت می باشد. هنگامیکه دو کسوف توسط یک دورهٔ ساروسی از هم جدا می شوند هندسهٔ بسیار مشابه ای دارند. دو کسوف در گرهٔ مشابه ماه تقریباً در فاصله ای مشابه از زمین و در همان زمان از سال اتفاق می افتد. به این ترتیب، دوره های ساروسی برای سازماندهی گرفتگی در یک خانواده یا یک دوره مقید می باشد. هر دورهٔ ساروسی به طور معمول ۱۲ الی ۱۳ قرن طول می کشد و شامل ۷۰ یا بیشتر کسوف می باشد. هر دورهٔ ساروسی با تعدادی گرفت جزئی در نزدیکی یکی از مناطق قطبی زمین شروع می شود. در این دوره های ساروسی قبل از پایان یک گروه گرفتگی جزئی در نزدیکی قطب مخالف زمین، چندین گرفتگی مرکزی ایجاد خواهد شد. خورشید گرفتگی های ساروس ۱۵۱ همگی در گرهٔ صعودی ماه رخ می دهد. این دورهٔ ساروسی با یک خورشید گرفتگی جزئی در نیمکرهٔ شمالی زمین در ۱۴ آگوست ۱۷۷۶ میلادی آغاز شد و با یک خورشید گرفتگی جزئی در نیمکرهٔ جنوبی زمین در ۱ اکتبر ۳۰۵۶ میلادی به پایان خواهد رسید. کل مدت زمان دورهٔ ساروس ۱۵۱، ۱۲۸۰.۱۴ سال است
.
تصویر آینده: حباب در اعماق آسمان
