تصویر و حق کپی : سینا خسروانی
ایستگاه بین‌المللی فضایی را می‌توان از زمین با چشمانی غیر مسلح نیز مشاهده کرد؛ به شرط آن‌که بدانیم دقیقاً در چه زمانی و به کدام قسمت از آسمان نگاه کنیم. بهترین زمان برای مشاهده‌ی آن ساعاتی پس از غروب و دقایقی پیش از طلوع خورشید است. در بهترین شرایط رصدی، طولانی‌ترین گذر ایستگاه از آسمان محلی شما، بیش از هفت دقیقه نخواهد بود؛ و این در شرایطی است که گذر دقیقاً از سرسوی شما باشد، که می‌تواند روشنایی ظاهری آن را به قدر منفی سه‌و‌نیم هم برساند. مناسب‌ترین ابزار برای مشاهده‌ی این عبور چشمان هر فرد است؛ به دلیل سرعت بالایی که در گذر از آسمان دارد، شما قادر به رصد آن از پشت تلسکوپ بیش‌تر از چند لحظه‌ی کوتاه نخواهید بود. هرچند می‌توان از دوربین دوچشمی هم برای دنبال کردن ایستگاه بین‌المللی فضایی نیز بهره برد. اما فکر نکنید که می توانید خود ایستگاه را ببینید. تصویر فوق، یکی از پر‌نور‌ترین عبور‌هایی است که می‌تواند برای هر منطقه از عرض‌های میانی کره‌ی زمین رخ دهد؛ این گذر در تاریخ ۲۴ امرداد ماه سال ۱۳۹۰ به‌وقوع پیوست. ایستگاه در حالی که از سرسوی ناظر واقع در شهر مشهد عبور می‌کرد به قدر معادل منفی سه‌و‌نیم رسید که در نوع خود بی‌نظیر به حساب می‌آید.
تصویر آینده : هیاهویی برای رصد هلال
