عکاس: محمد فتحی
شرارهٔ خورشیدی از انفجار بزرگ در اتمسفر خورشید بوجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد شش ضربدر ۱۰ بتوان ۲۵ ژول می‌شود.(که در حدود یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه‌است.) این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می‌شود که به آن‌ها نیز شرارهٔ ستاره‌ای گفته می‌شود. شرارهٔ خورشیدی کلیهٔ لایه‌های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام‌سپهر)را مورد تاثیر قرار می‌دهد و باعث گرم شدن پلاسما تا چندین میلیون درجهٔ کلوین می‌شود. همچنین باعث سرعت یافتن الکترونها و پروتونها و ینهای سنگین تا نزدیکی سرعت نور می‌شود. همچنین اشعه‌ای را تولید می‌کند و لایه‌های الکترومغناطیس را ایجاد می‌کند که شامل کلیهٔ امواج الکترومغناطیس می‌باشد. از امواج رادیویی تا اشعهٔ گاما. شراره‌ها خود را از آزاد سازی انرژی مغناطیسی ذخیره شده در تاج خورشیدی تغذیه می کنند .
اشعهٔ ایکس و اشعهٔ ماورای بنفش می‌توانند روی یون‌کره تاثیر بگذارند و تولید امواج ارتباطی با طول موج بالا بنمایند که این این امواج می‌تواند باعث اختلال در رادارها و تجهیزاتی که با فرکانس کار می‌کنند بشود. شرارهٔ خورشیدی برای اولین بار در روی خورشید توسط ریچارد کریستوفر کارینگتون و همچنین توسط ریچارد هدسون در سال ۱۸۵۹ مشاهده گردید. همچنین شرارهٔ ستارگان در روی بسیاری از ستارگان دیده شده‌است. فرکانس‌های بوجود آمده از شراره‌های خورشیدی مختلف است. از ۱ روز زمانی که خورشید در حالت فعال قرار دارد تا ۱ بار در هفته زمانی که سطح خورشید آرام است تغییر می‌کند.
