تصویر و حق کپی : محمد سلطان الکتابی
دیشب ماه بسیار دیدنی بود. طلوع ماه کامل از افق شرقی چشم هر انسانی را به خود خیره می کرد. برخی بر این باور هستند که ماه در زمان طلوع و غروب به زمین نزدیکتر است! این موضوع اشتباه است و باید کم کم تغییر کند. ماه تنها قمر زمین، در فاصله ۳۶۳ الی ۴۰۵ هزار کیلومتری زمین جای دارد و این فاصله در زمان طلوع و غروب ماه تغییری نمی کند. همانطور که می دانید درو تا دور زمین را جو ( متشکل از بخار آب و ذرات یخ ) فرا گرفته است. جوی که باعث شکست نور می شود. جو زمین در بالای سر ناظر زمینی ( سرسو ) کمترین قطر و در افق بیشترین قطر را دارد. برخی بر این باور هستند که در اثر شکست نور ماه یا خورشید را بزرگتر می بینیم. ، اما آیا این دلیلی بر بزرگ دیدن ماه است؟ این موضوع آنقدر هم درست نیست. “فیل پلیت” معتقد است که در اثر خطای دید و قضیه‌ی خطای باصره پونزو ( Ponzo illusion ) ماه و خورشید در افق بزرگتر دیده می شوند. یعنی ماه و خورشید در زمان طلوع و غروب همان اندازه اصلی خودشان هستند اما چشم ما آن را در اثر خطایی که گفته شده بزرگتر می بیند.
تصویر آینده : سفری به درون سحابی مرداب
